فلسطین؛ عرصه تقابل رویکردهای هنجاری و نظامی

واقعیت این است که الان جهان شاهد دو روند است: یکی روند نظامی‌گری و دیگری روند هنجاری. متاسفانه پیش قراول روند نظامی‌گری، ایالات متحده آمریکا و به دنبال آن رژیم صهیونیستی و در کنار اینها بعضی از کشورهای مرتجع عرب از جمله عربستان سعودی است و آن رویکرد هنجاری معمولا در کشورهایی مثل اتحادیه اروپا و ایران متجلی و متظاهر می‌شود. در قضیه فلسطین رویکرد نظامی، رویکرد غالب شده است. یعنی اسرائیلی‌ها در پرتو حمایت آمریکا به هرجا که می‌خواهند حمله می‌کنند و هر تعدادی که بخواهند را به قتل می‌رسانند و متاسفانه نهادهایی مثل سازمان ملل متحد و هنجارهایی مثل حقوق بین‌الملل هم در مقابل رفتار این رژیم و همینطور ایالات متحده آمریکا سکوت اختیار کرده‌اند. در این شرایط سکوت نشانه رضایت است. یعنی عملا سازمان ملل با سکوت خود رژیم صهیونیستی را به این کار تشویق می‌کند. ایالات متحده آمریکا با عملکرد خود مثل انتقال سفارتش به بیت‌المقدس، اسرائیل را تشویق به اقدامات نظامی و سرکوبگرایانه می‌کند. در کنار این جریان، جریانات مردمی و افکار عمومی بین‌المللی است و با اینکه به عنوان یک نیروی موثر در عرصه بین‌المللی عمل می‌کنند، ولی باید فعال شود. یعنی افکار عمومی به طور خنثی هیچ تاثیری ندارد. باید ان‌جی‌اوها در کشورهای مختلف فعال شوند و واقعا به نام مردم فلسطین ندا سر دهند. تنها در این صورت است که می‌توان کمی از آلام و دردهای مردم فلسطین کاست. موضوع دیگر اینکه الان جهان باید به یک تصمیمی برسد. با اینکه آمریکایی‌ها همیشه در کنار رژیم صهیونیستی بوده‌اند ولی گاهی اوقات محدودیت‌هایی هم برای این رژیم ایجاد می‌کردند. در شرایط فعلی ترامپ تمام هنجارها، معیارها، موازین و اصول روابط بین‌الملل را زیر پا می‌گذارد که این می‌تواند برای صلح و امنیت بین‌المللی خطرناک باشد. وقتی در یک روز بالغ بر 40 نفر مردم بی‌گناه و بی‌سلاح کشته و 2000 نفر زخمی می‌شوند و نسبت به این موضوع اعتراض دارند، به شدیدترین وجه توسط رژیم صهیوینستی سرکوب می‌شوند. رژیم صهیونیستی در سوریه به هر اقدام نظامی که بخواهد به‌راحتی دست می‌زند.
ادامه صفحه11